Homer w „Iliadzie” i „Odysei” wspomina o złocie jako chwale nieśmiertelnych i znaku bogactwa wśród zwykłych ludzi. W Księdze Rodzaju 2: 10-12 dowiadujemy się o rzece Pison z Edenu i „ziemi Havilah, gdzie jest złoto: a złoto tej ziemi jest dobre?”
Już w 3100 r.p.n.e. mamy dowody na stosunek wartości złota do srebra w kodzie Menesa, założyciela pierwszej dynastii egipskiej. W tym kodzie jest powiedziane, że „jedna część złota jest równa dwóch i pół części srebra pod względem wartości”. To nasza najwcześniejsza relacja wartości między złotem a srebrem.
W starożytnym Egipcie, w czasach Seti I (1320 p.n.e.), znajdujemy stworzenie pierwszej znanej nam obecnie mapy złotych skarbów. Dziś w muzeum w Turynie znajduje się papirus i fragmenty znane jako „Carte des mines d’or”. Przedstawia kopalnie złota, kwatery górników, drogę prowadzącą do kopalni i gór złotonośnych i tak dalej.
Gdzie znajduje się ta kopalnia złota? Cóż, wiesz, jak to jest z mapami skarbów – zawsze jest w nich coś niejasnego, co może zrzucić cię ze szlaku.
Współczesna myśl jest taka, że przedstawia region Wadi Fawakhir, w którym znajduje się kopalnia złota El Sid, ale sprawa jest daleka od rozstrzygnięcia. Jason i Argonautowie szukali Złotego Runa około 1200 roku p.n.e.
Ten grecki mit ma więcej sensu, gdy uświadomisz sobie, że runo, do którego się odnosi, to runo owcze użyte do odzyskania drobnego złota placery.
Wcześni górnicy używali energii wodnej do napędzania złotonośnego piasku na skórze owcy, która uwięziłaby małe, ale ciężkie płatki złota. Gdy runo pochłonęło wszystko, co mogło pomieścić, ten „złoty polar” został zawieszony do wyschnięcia, a kiedy suchy został delikatnie pobity, aby złoto spadło i zostało odzyskane.
Ta prymitywna forma górnictwa hydraulicznego rozpoczęła się tysiące lat temu i była używana przez niektórych górników jeszcze w gorączce złota w Kalifornii w 1849 roku.
Pierwsze użycie złota jako pieniądza miało miejsce około 700 r.p.n.e., kiedy kupcy Lidian wyprodukowali pierwsze monety. Były to po prostu wybity grudki 63% złota i 27% srebra, zwanego „elektrum”. Ta znormalizowana jednostka wartości bez wątpienia pomogła handlowcom Lidian w ich sukcesach, ponieważ do czasu Krezusa z Mermnadae, ostatniego króla Lidii (570–546 pne) Lidia zgromadziła ogromny skarb złota. Dziś nadal mówimy o ultra-bogatych jako o „bogatych jak Krezus”.
