Jest to umowa na podstawie której osoba zwana trustee (zarządca trustu), zobowiązuje się zarządzać majątkiem trustu dla korzyści innych osób; najczęściej są to członkowie rodziny założyciela trustu. Trust może być założony za życia właściciela majątku (living trust), lub też przewidziany w testamencie takiej osoby.
Trust czyli fundusze powiernicze tworzone są w celu zapewnienia ochrony prawnej majątku powiernika, dopilnowania, aby aktywa te zostały podzielone zgodnie z życzeniem powiernika, a także w celu zaoszczędzenia czasu, ograniczenia formalności oraz, w niektórych przypadkach, uniknięcia lub zmniejszenia podatków od spadków lub majątku. W dziedzinie finansów trust może być również rodzajem funduszu zamkniętego budowanego jako spółka akcyjna.
Fundusze powiernicze tworzone są przez założycieli (osobę fizyczną wraz z prawnikiem), którzy decydują o tym, jak przekazać część lub całość swojego majątku powiernikom. Powiernicy ci utrzymują majątek na rzecz beneficjentów trustu. Zasady funkcjonowania trustu zależą od warunków, na jakich został on zbudowany. W niektórych obszarach starsi beneficjenci mogą zostać powiernikami. Na przykład w niektórych systemach prawnych grantodawca może być dożywotnim beneficjentem i jednocześnie powiernikiem.
Fundusz powierniczy może zostać wykorzystany do określenia sposobu zarządzania i dystrybucji pieniędzy danej osoby za jej życia lub po jej śmierci. Fundusz powierniczy pomaga w unikaniu podatków i opłat próbnych. Może on chronić aktywa przed wierzycielami i dyktować beneficjentom warunki dziedziczenia. Wadą trustów jest to, że ich tworzenie wymaga czasu i pieniędzy i nie można ich łatwo odwołać.
Fundusz powierniczy jest jednym ze sposobów zapewnienia beneficjentowi, który jest niepełnoletni lub jest niepełnosprawny umysłowo, co może osłabić jego zdolność do zarządzania finansami. W momencie, gdy beneficjent zostanie uznany za zdolnego do zarządzania swoimi aktywami, wejdzie w posiadanie funduszu powierniczego.
Chociaż istnieje wiele różnych rodzajów trustów, każdy z nich mieści się w jednej lub kilku z poniższych kategorii:
Living lub Testamentarny
Living trust – nazywany również trustem międzywiołowym – to pisemny dokument, w którym majątek danej osoby jest przekazywany jako trust na jej użytek i korzyść za życia. Majątek ten jest przekazywany beneficjentom w chwili śmierci osoby fizycznej. Osoba fizyczna ma następcę powiernika, który jest odpowiedzialny za przekazanie składników majątku.
Testamentarny trust, zwany również trustem testamentowym, określa sposób, w jaki aktywa danej osoby są wyznaczane po jej śmierci.
Wspólne cele dla trustów
Fundusz powierniczy to starożytny instrument – w rzeczywistości pochodzący z czasów feudalnych – niekiedy witany z pogardą, ze względu na skojarzenie z bezczynnymi bogaczami (jak w pejoratywnym “dziecku funduszu powierniczego”). Ale trusty są bardzo wszechstronnymi narzędziami, które mogą chronić aktywa i kierować je w odpowiednie ręce w teraźniejszości i w przyszłości, długo po śmierci pierwotnego właściciela aktywów.
Fundusz powierniczy jest osobą prawną zatrudnioną do przechowywania majątku, więc aktywa są na ogół bezpieczniejsze niż te, które byłyby w posiadaniu członka rodziny. Nawet osoba spokrewniona z najlepszymi intencjami może stanąć w obliczu procesu sądowego, rozwodu lub innego nieszczęścia, narażając te aktywa na ryzyko.
Choć wydaje się, że są one ukierunkowane przede wszystkim na osoby i rodziny o wysokiej wartości netto, ponieważ ich założenie i utrzymanie może być kosztowne, te z bardziej średniej klasy środków mogą również okazać się użyteczne – na przykład w zapewnieniu opieki nad osobą niepełnosprawną fizycznie lub umysłowo.
Niektóre osoby korzystają z trustów po prostu dla zachowania prywatności. W niektórych systemach prawnych warunki testamentu mogą być publiczne. Te same warunki testamentu mogą być stosowane za pośrednictwem funduszu powierniczego, a osoby, które nie chcą, aby ich testament został opublikowany publicznie, decydują się na wybór funduszu powierniczego.
Trusty mogą być również wykorzystywane do planowania majątkowości. Zazwyczaj majątek zmarłej osoby jest przekazywany małżonkowi, a następnie dzielony równo z pozostałymi przy życiu dziećmi. Jednak dzieci, które nie ukończyły 18 roku życia, muszą mieć fundusze powiernicze. Powiernicy sprawują kontrolę nad majątkiem tylko do czasu, gdy dzieci osiągną pełnoletniość.
Powiernicy mogą być również wykorzystywani do planowania podatkowego. W niektórych przypadkach konsekwencje podatkowe wynikające z korzystania z trustów są niższe w porównaniu z innymi alternatywami. Jako takie, korzystanie z trustów stało się podstawą planowania podatkowego dla osób fizycznych i korporacji.
Majątek funduszu powierniczego korzysta ze zwiększonej podstawy opodatkowania, co może oznaczać znaczne oszczędności podatkowe dla spadkobierców, którzy ostatecznie odziedziczą go po trusty. Natomiast aktywa, które są po prostu oddawane za życia właściciela, zazwyczaj mają swoją pierwotną podstawę kosztową.
