Zmiany w przepisach IR35 dotyczących unikania opodatkowania będą miały znaczący wpływ na wykonawców i ich klientów. Dowiedz się, jak zmiany mogą wpłynąć na Ciebie i co powinieneś zrobić, aby się przygotować.
Czy jesteś wykonawcą, który świadczy usługi dla swoich klientów poprzez pośrednika? Albo firmą, która korzysta z usług pośrednika w celu zatrudniania wykonawców na zasadzie samozatrudnienia?
Jeśli tak, to bez wątpienia wiesz, że HMRC wprowadziła poważne reformy przepisów dotyczących unikania opodatkowania IR35 w dniu 6 kwietnia 2020 roku.
Jeśli nie, proszę posłuchać.
Obecnie to wykonawcy są odpowiedzialni za określenie, czy charakter ich relacji z klientem stanowi umowę o pracę. Nadchodzące przepisy IR35 off-payroll sprawią, że duże firmy będą odpowiedzialne za tę decyzję oraz za odpowiednie potrącanie podatku.
Dlaczego ma to znaczenie?
Otóż istnieje obawa, że duże firmy, zamiast obarczać się dodatkowymi obowiązkami i potencjalnymi zobowiązaniami podatkowymi, mogą zakończyć współpracę z wykonawcami lub zmusić ich do przejścia na listę płac.
Co to jest IR35?
Wprowadzona jako część ustawy finansowej z 2000 roku, IR35 została stworzona w celu określenia, czy wykonawcy, którzy oferują swoje usługi przez pośrednika, a nie bezpośrednio klientowi, powinni być opodatkowani jako pełnoetatowi pracownicy.
Działając poprzez pośrednika – zazwyczaj własną firmę usługową – zleceniobiorca jest efektywnie poza listą płac. Oznacza to, że unika on płacenia podatku dochodowego i składek na ubezpieczenie społeczne, a klient nie musi płacić podatków od zatrudnienia.
Zgodnie z obowiązującym systemem, każdy stosunek pracy tego rodzaju może być skontrolowany przez HMRC. Jeśli wykonawca zostanie uznany za mieszczącego się w IR35, obie strony będą musiały zapłacić odpowiednie podatki.
Oczywiście, nie zawsze jest w najlepszym interesie wykonawcy, aby wejść w tego rodzaju zaangażowanie. Firmy pozbawione skrupułów mogą po prostu próbować uniknąć oferowania praw i świadczeń pracowniczych.
Trudność polega na tym, że w wielu przypadkach sprawiedliwa ocena, czy relacja wykonawcy z pracodawcą może być uznana za umowę o pracę, czy nie, jest otwarta na interpretację.
Jest to skomplikowana sprawa, na którą składają się dziesiątki lat orzecznictwa dotyczącego IR35 oraz zastosowanie trzech zasadniczych “testów zatrudnienia”.
Testy zatrudnienia
Te trzy testy (często określane jako święta trójca) to:
- Kontrola – czy zleceniodawca sprawuje znaczącą kontrolę nad tym, gdzie i kiedy zleceniobiorca wykonuje pracę?
- Zastępstwo – czy wykonawca jest zobowiązany do osobistego wykonania pracy? Czy też może on wysłać zastępcę na swoje miejsce?
- Wzajemność zobowiązań – czy klient jest zobowiązany do zaoferowania pracy? A czy wykonawca jest zobowiązany do przyjęcia jej na warunkach określonych przez klienta? Zasadniczo, jeśli wykonawca ma swobodę przyjęcia lub odrzucenia oferty pracy bez ponoszenia kary, prawdopodobnie jest on samozatrudniony lub jest niezależnym wykonawcą.
Podobnie, jeśli wykonawca ma prawo do wysłania zastępstwa na swoje miejsce, nie może być zatrudniony przez firmę.
Jeśli wykonawca nie ma żadnej z tych swobód, HMRC uzna go za “uznanego pracownika” i będzie on podlegał IR35.
Czym są zasady pracy poza systemem wynagrodzeń i dlaczego zostały wprowadzone?
Od czasu wprowadzenia 20 lat temu, system IR35 był powszechnie krytykowany jako słabe rozwiązanie problemu unikania płacenia podatków i często niesprawiedliwie karał przedsiębiorstwa i wykonawców, którzy mają legalne stosunki pracy.
Jednak zdumiewający rozwój gospodarki “gig economy” uwidocznił potencjał pracowników w takich układach do bycia wykorzystanym.
Z tego powodu, HMRC w końcu uznał za stosowne zastąpić istniejące przepisy IR35 przepisami dotyczącymi pracy poza listą płac.
Jeśli firma uważa wykonawcę za pracownika, musi:
- Przygotować Status Determination Statement (SDS) przed wykonaniem jakiejkolwiek pracy
- Wydać SDS wykonawcy i pośrednikowi (w przeciwnym razie odpowiedzialność za zapłatę podatku spoczywać będzie na kliencie).
Thorpe twierdzi, że może to mieć dwojaki wpływ. Kontrahenci albo “staną się pracownikami, poświęcając elastyczność i wyższe stawki wynagrodzenia na rzecz bezpieczeństwa i prostoty, albo wynegocjują wyższe stawki za wykonaną pracę, aby zrównoważyć wzrost podatku.”
Zasady IR35: kto musi się do nich stosować?
Możesz podlegać IR35, jeśli jesteś:
- Kontrahentem, który świadczy swoje usługi przez swojego pośrednika
- Klientem, który otrzymuje usługi od pracownika poprzez swojego pośrednika
- Agencją świadczącą usługi pracownicze przez swojego pośrednika.
Niektóre mniejsze firmy będą nadal działać zgodnie z obowiązującymi przepisami IR35.
W tym celu muszą one spełniać dwa z poniższych kryteriów:
- Posiadać mniej niż 50 pracowników
- Posiadać roczny obrót mniejszy niż £10.2m
- Posiadać aktywa brutto mniejsze niż £5.1m
Jak obliczyć IR35
Jeśli wykonawca świadczy usługi na rzecz mniejszej firmy, która nadal będzie działać zgodnie z obowiązującymi przepisami IR35, osobista firma usługowa wykonawcy będzie musiała zapłacić tak zwaną “uznaną płatność”.
Oznacza to, że wykonawca odlicza od swoich opłat następujące elementy:
- wynagrodzenie Pay As You Earn (PAYE)
- 5% dodatek na wydatki
- Wszelkie składki emerytalne.
- Następnie od pozostałej części płaci podatek dochodowy i składki National Insurance Contributions.
Dla wykonawców, którzy podlegają nowym zasadom IR35, reformy uprościły zasady uznawanych płatności.
- Wszelkie opłaty wypłacane wykonawcy są uznawane za “bezpośrednią uznaną płatność” i traktowane jako wynagrodzenie.
- PAYE i National Insurance są następnie odliczane od uznanego wynagrodzenia, a pracodawca płaci od tego wynagrodzenia podatek od zatrudnienia.
Tak więc, zamiast odliczać podatek od wynagrodzenia wykonawcy, pracodawcy płacą teraz większość dodatkowego podatku od wynagrodzenia wykonawcy.
